Dag 8 Uiteindelijk naar Vesuvius

Ik was weer vroeg op. Lekker thee gezet... met miertjes, want die zitten echt overal. Erwin kwam er niet veel later uit. We hebben zoveel mogelijk in de schaduw gezeten door steeds de tafel en stoelen te verplaatsen. Ja... zelfs 's ochtends vroeg is het al 30 graden. Uiteindelijk bedachten we dat we toch vandaag naar de Vesuvius gingen. We hebben ons klaar gemaakt en rond 11 uur gingen we rijden. Het was ongeveer een half uurtje dus dat ging vlot. Wat wel opviel was alle bergen afval overal. Kennelijk vindt men het niet erg om afval langs de weg op een berg te gooien. Dit is toch wel een algemeen probleem rond Napels. Zoals de wegen een enorm probleem zijn van Rome. 

Via slingerende weggetjes reden we de Vesuvius op. Op gegeven moment mochten we niet verder. We moesten voor een parkeerplaats betalen en ook nog voor een taxi en tot slot nog entree. In totaal ben je dus rond de 30 euro kwijt. Maar goed... we hadden het ervoor over. 

De temperatuur leek ietsjes lager op 1000 meter boven zeeniveau en er was een heerlijk verkoelend windje. We liepen naar het loket waar je de kaartjes kon halen en zijn toen verder gelopen naar de ingang. Daar nog even gebruik gemaakt van een Dixie. Ik had gelukkig van de camping nog wc papier in mijn broekzak zitten, dus ik had geen problemen... Jammer als je niets bij je hebt. 

De weg omhoog was vrij steil... Ik ging heel langzaam. Door de hoge temperatuur had ik ook vrij snel een droge mond. Dus onderweg ook veel gedronken. Ook fijn dat dat briesje er nog steeds was. Dat maakte het wel ietsjes dragelijker. Boven bij de kraterrand waren wat kraampjes en daar kon je ook in de schaduw zitten. Was ook wel even nodig, even bijkomen. 

Toen zette we onze tocht voort. Ik dacht dat je de hele krater rond kon lopen, maar dat was helaas niet het geval. Aan de ene kant van het pad keek je de krater in en aan de andere kant had je prachtig uitzicht over de Golf van Napoli. Je kon als je goed keek ook Pompei zien liggen. Af en toe kon je wat zwavel ruiken, maar de geur was niet sterk aanwezig. Niets wees er verder op dat deze vulkaan aan het slapen was. Ik vind het wel een apart idee dat deze vulkaan nog wakker zou kunnen worden. De gevolgen zijn dan niet te overzien als je het mij vraagt... ze zijn dan wel van hun afvalprobleem af...

Het was tijd om weer terug te gaan. De wind was wat gaan liggen en de zon brandde onverminderd door. Het was best wel warm. Je moest enorm goed opletten dat je niet uitgleed, want het pad was van grind van de vulkaanas gemaakt. Ik voelde mijn knieen en bovenbenen op gegeven moment wel. 

We moesten weer heel even op de taxibus wachten en konden nog net mee. Onze auto stond niet ver van de uitstapplaats dus dat was wel fijn. We waren in de auto gestapt en wilde nog een mueslireep nemen toen er op ons raam werd geklopt. Of we hun mee wilden nemen naar Ercoleum. We meende dat we ze wel konden vertrouwen dus we gaven aan dat ze in konden stappen en dat we ze naar de rotonde zouden brengen. 

Het was wel een apart stel. Ze hadden geen van beide werk. Zij was afgestudeerd in Sociale Wetenschappen en hij zag de noodzaak niet zo van het studeren. Hij wilde zelfvoorzienend zijn. En alleen als hij iets nodig had, te werken. Hij kwam uit Lille en was met de bus 36 uur lang naar Napels gereden. Echt bizar. Maar goed. Het waren twee ondernemende Fransen en ze waren nog vrij jong. Om geld uit te sparen liften ze voor een deel hun weg. 

Ze zouden morgen naar Pompei gaan, dus ik ben benieuwd of we ze daar ook weer tegenkomen. 

Ze waren uitgestapt en wij gingen even onze repen eten, waar we dus nog niet aan toe waren gekomen. We vervolgde onze weg richting camping en waren eigenlijk zo weer terug. 

Even wat gedronken en Erwin ging er weer op uit. Ik lag een beetje te doezelen in mijn stoel en had geen zin om nog te gaan lopen. Ik ben wel nog even wezen douchen, want ik voelde me helemaal bezweet en plakkerig. 

Het was ondertussen half zeven en we besloten uit eten te gaan en daarna naar de supermarkt te lopen om brood te halen. We hebben een lekkere pizza gegeten. 

Naar de supermarkt gelopen en heerlijk zitten speculeren waarom Italie hun financien niet op een rijtje konden krijgen. Dat de vuil niet opgehaald kan worden, dat de wegen zo slecht er aan toe zijn... Terwijl ze een enorme toeristenindustie hebben... 

Bij de camping zijn we nog even lekker thee en koffie aan het drinken en ik ben dit aan het schrijven. Kreeg even bijna een hartverzaking omdat de Reislogger ineens uitging en ik kon mijn verhaal niet meer terug vinden. Ik had geen zin gehad om het allemaal opnieuw te typen. Gelukkig is het wel bewaard gebleven en kan ik gewoon mijn verhaal afronden. 

Morgen dus Pompei. Het wordt een lange vermoeiende dag... Ik hoop dat ik het trek met die warmte.