Dag 15 We gaan de bergen in

We waren weer bij tijds op en begonnen met het inpakken van de spullen en afbreken van de tent. Tussendoor wat ontbeten en Erwin ging de auto halen terwijl ik verder ging met spullen inpakken. Je merkt toch wel dat het handig is als je de auto bij je tent hebt staan. Maar goed, Erwin wist de auto zo te parkeren dat het niet al te veel in de weg zou staan.

Rond half 12 waren we eindelijk klaar om te vertrekken. Het zou een lange rit worden. De ene navigatie gaf een langere tijd aan dan de andere, dus we hebben gaande weg de route aangepast afhankelijk wat ons handig leek. In het begin ging het een beetje verkeerd. We belandde op een landweggetje wat niet doorreed en uiteindelijk op dezelfde snelweg weer uitkwam als waar we op zaten voordat we het landweggetje opgingen. 

Ach... toch weer wat landelijks gezien...

We konden redelijk goed doorrijden, er waren in elk geval geen files of zo. Uiteindelijk moesten we toch de snelweg af om de bergen in te rijden. Dat was een mooi weggetje. De kwaliteit was wat minder... het leek soms wel een achtbaan die niet over de kop gaat. Er waren waarschuwingen van wegwerkzaamheden, maar er leek niets gedaan te worden... ook buiten het feit dat het zondag was, leek het er niet op dat men daar bezig was... misschien waren ze vergeten de borden weg te halen? 

Na een hoop geslinger en door kleine dorpjes rijden kwamen we na 4,5 uur rijden aan bij de camping. Natuurlijk reden we het verkeerde weggetje is, maar uiteindelijk kwamen we bij de receptie uit. 

We zette de auto neer en we werden meteen begroet door de eigenaar. Het is een kleine camping aan huis. We moesten de paspoorten afgeven, zoals altijd en hij zag dat ik een Amerikaanse paspoort had. Hij toverde uit zijn la een verlopen Amerikaans paspoort van hemzelf. Hij was dus ook een Amerikaan... al zou je dat niet zeggen aan zijn Engelse uitspraak... Je zou zeggen dat hij in Italie geboren was. Hij was in elk geval heel hartelijk. Hij gaf ons wat brochures mee van de omgeving en een boekje over zijn vader, de laatste wolfjager van dit Nationale Park d'Abruzzo. 

We kregen een plek toegewezen met mooi uitzicht en zette de tent op. Het was ietsjes koeler hier dan aan de kust... misschien 5 graden koeler en er stond een flinke bries. Maar toch nog 30 graden. 

Na de tent opgezet te hebben, konden we heerlijk in de schaduw zitten en van het mooie uitzicht genieten. De toilet- en doucheruimte waren wat oubollig, maar het werkt en het is schoon. 

Rond half acht zijn we even gaan informeren welke restaurants hij zou aanraden om bij te eten. Voor pizza's moest je bij een andere wezen dan voor gewoon eten. Het beste was ook om lopend naar het dorpje te gaan. Het was ongeveer een kilometer van de camping vandaan. Het was lekker 's avonds, al had ik wel een vestje meegenomen. Het was een mooie wandeling. Je had uitzicht over het dorp Barrea en uitzicht over het meer. De zon was ook aan het ondergaan, dus dat gaf een mooi geheel. 

We liepen eerst door naar het restaurantje waar je gewoon kon eten. Toen we om een tafeltje voor 2 vroegen, bleek dat het niet mogelijk was omdat alles vol was... we keken wat verbaasd om ons heen, want het restaurant was nog zo goed als leeg... Maar goed... het zal wel. De communicatie liep niet makkelijk omdat hij beperkt Engels sprak en wij nagenoeg geen Italiaans. 

We liepen dan maar weer terug naar de Pizzaria. Daar was het even wachten tot we iemand konden spreken en die zei dat we overal konden gaan zitten. Nou, dat deden we dan maar. Ze vroeg een soort van of we Pizzas wilden of gewoon eten. Dat wisten we zelf nog niet dus geef beide menukaarten maar. Alles was in het Italiaans. Het was dus lastig lezen en met Google kwamen we een heel eind. Ze dacht dat we klaar waren om te bestellen, maar we waren nog druk bezig met vertalen. Toen we uiteindelijk wel klaar waren, duurde het enorm lang voor ze onze bestelling opnam. Ik kon het me wel voorstellen, want er waren ondertussen best wat mensen binnengekomen en ze moest alles alleen doen. 

Na een tijdje nam ze onze bestelling. Je kon geen glas cola bestellen, nee, dan moest het meteen een fles zijn van 1,5 liter. Ik liet dat aan me voorbij gaan en nam toen maar water. Ik bestelde een pizza met ruccola en ham en Erwin had een pizza met eekhoorn brood ( champignon). Het duurde allemaal wel even, maar de pizza was in elk geval lekker. 

We liepen weer terug naar de camping en warn daar vrij laat terug... denk een uur of 10 of half 11. We kwamen de eigenaar weer tegen en hebben daar best nog een tijd mee staan praten... onder andere over Trump hahaha... Maar goed...Italiaanse regering laat ook veel te wensen over...

Rond 12 uur of zo gingen we naar bed. We hadden niet echt plannen voor de volgende dag. We moesten wel boodschappen gaan doen en misschien dat we even naar het strandje van het meer zouden rijden. We zouden het in elk geval rustig aan doen.