Dag 18 Spannende rit naar San Marino

Het had geregend in de nacht... inclusief wat onweer. De tent was dus wel wat nat bij het opstaan. De verwachting was dat het wel een soort van droog zou blijven en daar gokten we maar op. We namen de tent een beetje af met een dweil zodat het sneller op kon drogen. 

Het ging op zich allemaal best rap en rond half elf waren we klaar met de tent. De vader van de eigenaar wilde heel graag dat we zijn boek kochten en hij zou dan zijn handtekening erin zetten. We hadden het overwogen, maar zagen er toch van af. 

Toen duurde het best nog even om de camping af te rekenen... Ik vroeg nog over de wolven, of het mogelijk was dat ik ze gisteravond gehoord had. Hij beaamde dat. Dus ik kan nu met zekerheid zeggen dat we wolven gehoord hebben. Ze komen ook wel af en toe dicht bij de camping als ze achter herten aan gaan. Maar mensen doen ze niks. 

Goed, na de betaling gingen we nog even tanken en daarna op pad richting San Marino. Het was ondertussen 11 uur en de rit zou ongeveer 4,5 uur duren. 

Het ging allemaal prima. Een groot deel van de route hadden we op de heenweg al gereden tot we aan de snelweg waren. Daar gingen we naar het Noorden. 

Ik wist dat er regen aan zat te komen en ook een paar pittige buien. We zagen de donkere wolken en die werden echt bijna pikzwart. Het leek alsof de weg ervanaf ging, maar de weg kronkelde en het bleek dat we er pal doorheen zouden rijden. Toen we in de buurt van Pescara waren brak de hel los. Het kwam met bakken uit de hemel!!! Je kon bijna de weg niet zien. Heel veel auto's gingen langs de kant van de weg staan waardoor de weg wat leger was en het nog redelijk te doen was om voorzichtig door te rijden. Op gegeven moment hing het hagelen. Echt... ter grootte van een handbal waren die hagelstenen. Ze kwamen op de motorkap en dak terecht en sommige op de voorruit, maar die bleef wonder boven wonder heel.

Het was eng, ik zal het eerlijk bekennen... Erwin had er niet zo heel veel moeite mee, maar ik vond het griezelig. We reden een kilometerlange tunnel in en kwamen daar tot stilstand. Een vrachtwagen en auto waren bij de uitgang gestopt. Wij moesten dan ook wel. 

Ik stapte uit om te kijken of er schade was aan de auto. Gelukkig was die beperkt. Alleen 2 deuken op motorkap en dak. Anderen hadden het minder goed getroffen... bij een groot aantal was de voorruit gesneuveld.  Het busje voor ons had ook de handrem er niet op gezet en de bestuurder was gaan kijken wat er verderop aan de hand was... zijn auto rolde naar voren tegen een grote vrachtwagen. Wat een domkop. De vrouw die op de bijrijdersstoel zat, kon alleen maar schreeuwen en roepen. In plaats van dat ze uitstapt en hem gaat halen... maar goed... 

Niet veel later gingen we weer rijden. Het ergste van de hagel leek voorbij, maar het bleef flink regenen. Dat deed het nog een hele tijd voordat we bij San Marino aankwamen. Gelukkig was het toen uiteindelijk wel droog. 

Het duurde even voor we een geschikte standplaats hadden gevonden. Ik wilde nu een keer het sanitair wat dichter bij zodat ik niet een kilometer hoefde te lopen voordat ik er was... zeker niet in de nacht. We stonden op het punt de tent op te zetten, we hadden de grondzeil liggen toen er paarse sappen uit de boom viel. Geen goed idee met een stoffen tent... De auto hadden we al helemaal uitgeladen, dus we wilden niet al te ver verplaatsen en kozen voor een plek er tegenover. Daar snel de tent opgezet en lekker even zitten.

Het was ondertussen weer best laat dus we zijn naar het restaurant gegaan om wat te eten. Het eten was best goed. Erwin had Carbonara en als toetje een Tiramisu en ik had Bolognese en als toetje mascarpone met chocolade. Erg lekker allemaal. 

Nog even na afloop bij de tent thee en koffie gedronken en daarna naar bed. 

Morgen gaan we het weer lekker rustig aan doen. Ze hebben een zwembad dus ik gok dat we daar gebruik van gaan maken.