Een koude dag in Zion NP

Na een prima nachtje slapen, stonden we rond half 8 op. We hadden een prima ontbijt... wat dacht je van roerei met spinazie... super lekker en een croissantje en vers fruit en yoghurt. 

Rond negenen, goed ingepakt met thermokleding en dikke jassen en sjaals, zijn we richting de halte van de shuttle naar het park gelopen. Het was nog relatief rustig. De bus maakte verschillende stops en de bestuurder vertelde het een en ander over het park en de plekken waar het glad zou zijn. Vooral de hoger gelegen wandelingen naar bijvoorbeeld Angel's landing. 

Bij het park aangekomen gingen we eerst langs de visitor's center. We zochten de Archeologie trail en dat kon ze me prima vertellen. Het was een korte wandeling, maar we hadden het idee dat het niet veel gelopen werd. Het pad liep naar een locatie waar vroeger woningen van Indianen stonden die hier leefden.

De weg terug was bizar... nauwelijks te belopen, maar goed... we kwamen er heelhuids weer uit. We besloten verder te gaan met de shuttle en de eerste stop zou de Grotto zijn. Ook daar was een mooie wandelroute. Het was ook een beetje magisch door het laagje sneeuw wat overal lag. Aansluitend hebben we de trail naar de lower Emerald Pool gelopen. Je kon helaas niet naar de midden en upper pools komen vanwege de gladde ijspaden. Het was al een hele toer om bij de lower pool te komen. Toch was het een mooie tocht. 

We vervolgden onze weg door de canyon met de shuttle en stapte uit bij de laatste halte. Hier deden we de Riverside Walk. Een mooie wandeling naar de toegang tot de narrows. Als je goed gekleed was met een waterdicht outfit kon je door het water verder lopen. Dit was een hele frisse wandeling aangezien er een gure wind stond en je voor een groot deel in de schaduw liep. 

Deze wandeling was voor mij eigenlijk net iets te veel van het goede. Mijn voeten deden zo'n pijn dat ik bijna niet kon staan of lopen. Het hielp wel om even te zitten. Op de terugweg zijn we nog uitgestapt bij de Weeping Rock. Dat was een stukje omhoog wandelen. We werden meerdere keren gewaarschuwd dat er ijs op het pad lag. Maar... aapachtig dat we zijn, zagen we dat mensen toch een manier vonden om bij de Weeping Rock te kopen. Ik liet het aan me voorbij gaan met mijn pijnlijke poten. Erwin wilde het echter wel wagen. Het ging gelukkig allemaal prima. Hij had een mooi filmpje gemaakt en wat foto's zodat ik het ook kon zien. 

Nu was de koek echt op. In de bus moesten we staan. De Big Bend halte hadden we al aan ons voorbij laten gaan. Bij de Court of the Patriarchs zijn we wel uitgestapt, want dan kon ik even zitten. In de shuttle was het namelijk steeds staan omdat het zo druk was. We zagen nog wat herten rondlopen dus dat was wel leuk. 

Het laatste stukje terug in de shuttle en gelijk overstappen op de shuttle naar het hotel. 

Strompelend naar de hotel gegaan en daar even gezeten met de benen omhoog. 

Het was hier 4 uur en dus in Nederland stond het nieuwe jaar op het punt van beginnen, dus we hebben iedereen maar alvast een goed nieuwjaar gewenst. Rond half 5 maakten we aanstalten om naar Oscar Cafe te gaan. Het was maar 500 meter lopen, dus toch maar weer de benenwagen gebruikt. Ik had wat pijnstillers ingenomen en het lopen ging daardoor wat beter. De receptie had ons inderdaad een goede tip gegeven. Om kwart voor 5 was er dus inderdaad nog plek. Het was frisjes om buiten te eten in 0 graden Celcius ondanks de buitenverwarmers. We werden leuk en goed bediend en het was uiteindelijk een gezellig tentje. Ik had een Murder Burger en Erwin had een Maui Burger. Beide erg lekker. We besloten op deze laatste diner van 2018 een toetje te nemen... een carrot cake. We wilden er graag eentje delen. En waar ze mee aankwamen... dat zou echt veel te veel zij  voor 1 persoon!!! Maar het was super lekker!!!

Tevreden weer naar de hotel gelopen en nog een keer aan de receptie gevraagd hoe laat het vuurwerk zou beginnen... deze man zei weer 7 uur... nou ja... we zouden het dan de hele avond maar in de gaten moeten houden. 

En... uiteindelijk had ik gelijk. Om 7.30 pm begon het vuurwerk... We zijn wat dat betreft in Nederland erg verwend... Het was een wat magere display, maar toch erg mooi en sfeervol... het gaf toch het gevoel van nieuw jaar. 

De rest van de avond ben ik dit onder andere aan het bijwerken met Indiana Jones op de achtergrond. Straks even kijken of ze ook zoiets als de klok hebben... of misschien gaan we wel eerder naar bed. We zien wel.  Morgen gaan we in elk geval weer op pad richting Bryce Canyon... Dat ga ik nu als eerst uitzoeken.