Een nog koudere dag in Bryce Canyon National Park

Lekker geslapen in de eerste nacht van het nieuwe jaar. Rond 8 uur weer opgestaan en vervolgens weer genoten van een uitgebreid Amerikaans ontbijt. 

We kleedde ons in onze warmste kleding, want het zou rond de -13 graden worden in celcius. De ramen van de auto moesten eerst nog gekrabt worden. We maakte de fout om de sproeiers zonder antivries vloeistof te gebruiken... het vroor gelijk weer vast. Na de verwarming in de auto even aan te hebben gehad was het glas weer schoon en konden we rond 10 uur uitchecken en zette we onze reis voort richting Bryce Canyon. Ik moet zeggen dat ik Springdale een ontzettend leuk en gezellig plaatsje vind...

We reden richting park om de tunnel te pakken richting Bryce Canyon. Het was een mooie route, maar her en der lag er toch wat sneeuw en ijs op de weg dus voorzichtigheid was wel geboden. Voor de tunnel moesten we even wachten, want er moest een bus en camper door en die moeten midden in de tunnel rijden omdat de zijkanten van de tunnel niet hoog genoeg zijn. Met andere woorden... een kant gaat dicht. Er werd gewaarschuwd dat de zonnebril af moest... toen we door de tunnel reden, snapten we waarom... geen verlichting in de tunnel. Wel af en toe een opening in de wand naar buiten, maar verder aardedonker.

De rit was verder prima. Helaas zagen we wel af en toe langs de weg grote dode dieren zoals herten. Een keer zagen we een gier (denk ik) van een road kill eten. Dus de dode dieren komen wel ten goede van andere dieren... maar leuk is het niet. 

Onderweg nog even gestopt voor een pitstop. Normaal gesproken kan ik best lang zonder naar de wc te moeten, maar vandaag lukte dat niet. Misschien is het de kou... Maar goed... een leuke tasje gescoord en weer verder ...

Rond twaalf uur kwamen we aan bij de Visitor Center van Bryce Canyon. Toch even kijken of ze extra info hadden en een betere kaart die ik had. En ja hoor... op beide punten konden ze ons helpen.

Het bleek dat de wegen niet goed waren. Vol met sneeuw en ijs en niet genoeg mensen om het te onderhouden vanwege de shutdown. De ranger vertelde ons dat we nog wel naar Sunrise point en Sunset Point konden. Je kon ook wandelen van de ene naar het andere punten vanaf Sunset Point kon je ook nog naar de Inspiration Point wandelen.

Op weg naar Sunrise Point, merkten we pas hoe glad het op sommige plekken was. Erwin nam een afslag en verloor een klein beetje controle over de auto. Het ging verder prima en hij bleef kalm en kreeg de auto vrij snel weer onder controle, maar het was wel een teken dat je het weer niet te gemakkelijk moest oppakken. De wind was heel guur, maar gelukkig scheen de zon ook volop. Het werd afgeraden om de trails naar beneden te bewandelen, want ook dat kon zeer glad zijn. 

Hier kregen we dus onze eerste zicht van de Hoodoo's. Wat een schitterend landschap. We liepen een stukje langs de Rim Trail en gingen weer terug naar de auto om richting Sunset Point te gaan voor de eerste echte wandeling. Je moest wel je kapuchon opzetten, want de wind vroor bijna je oren eraf. Het was nog best wel een pad wat hoogteverschil had en als het te steil werd kon het ook zomaar zijn dat je naar beneden gleed. Gelukkig bleven we staan, want over het algemeen gaf de sneeuw genoeg wrijving om niet weg te glijden. 

Onderweg waren de uitzichten echt schitterend. Het was een mooie wandeling. 

In het park hadden we nu alles bezichtigd wat mogelijk was. Nu konden we de wandeling naar de Mossy Cave nog doen. Daarvoor moesten we eerst het park uit en het van een andere kant benaderen. Ook deze wandeling was zeer de moeite waard. Er was ook een bevroren waterval te zien. Best indrukwekkend. Helaas kon je er niet heen, want de trail was afgesloten. Je kon wel naar de Mossy Cave. Ik dacht dat ik langzaam was, maar de Australiers voor ons waren nog langzamer... stom he, maar dat doet me goed. 

De Mossy Cave zat vol met ijspegels. Schitterend om te zien. 

Tijd om het hotel op te zoeken en een warme chocolademelk klaar maken. De entree van het hotel zag er vrolijk uit met een openhaard dat brandde. We kregen een kamer helemaal aan de uiteinde van het gebouw bij de jacuzzi... Dat liet ruimte voor idiote mogelijkheden...

Nog even met Ina en Eric gesproken met beeld om Ina een fijne vlucht te wensen morgen... helaas moet zij morgen weer naar huis.

Rond half 6 gingen we een hapje eten bij Ruby's inn Restaurant. Onze serveerder was kennelijk wat ziek, en vergat de side salad. Bij de apetizer hoorden selderij... die was er niet... Hij was echt een beetje van zijn padje af. Het eten was op zich prima de Prime Rib steak en gebakken aardappel. De salade konden we eigenlijk bijna niet meer op. 

Nog even in het winkeltje daarnaast rondgesnuffeld en toen de kou weer in om naar het hotel te gaan. Bij de verkeerslicht moesten we extreem lang wachten. Er kwam geen kip en toch sprong het licht van het ander verkeer niet op groen. We zijn op gegeven moment maar door rood gereden... het leek allemaal zo onzinnig...

Eenmaal in de kamer bedachten we dat we de jacuzzi buiten wilden uitproberen. Het was ondertussen -17 buiten... We gingen zo snel mogelijk het bad in... toen bleek dat de knop van de bubbels buiten het hek was... dus Erwin eruit en de knop omgezet zodat het ging bubbelen en hij bleek er met de magneetkaart niet meer in te kunnen... Dus ik ook het bad uit en hem snel erin gelaten... meteen weer het bad ingegaan want het was zoooooo koud brrrrrr... Tijdens het bubbelen zagen we mensen uit het raam van hun kamer naar ons kijken... Het zal vast wel een vreemd gezicht zijn geweest. 

Na heerlijk te hebben zitten bubbelen in het warme water, moesten we er natuurlijk weer uit. Mijn hemel wat was dat koud. Snel naar binnen en droge handdoeken gepakt en doorgelopen naar onze kamer.

We zijn gelijk gaan douchen. Eerst Erwin en dan ik. Ik keek nog even naar buiten naar het bad en ik zag 2 ander mensen het bad ingaan... kennelijk hadden we mensen op ideeen gebracht. 

We moeten nu wel proberen de badkleding droog te krijgen anders bevriest het morgen in de auto. 

Erwin is lekker aan het lezen en ik rond dit verhaal af. Nog even kijken wat morgen op de planning staat als we richting Page rijden. Het zal nog steeds koud zijn dus we zullen ons weer goed inpakken. 

De schema laat deze dagen in elk geval ook wat ruimte om te ontspannen van de sightseeing. Je ziet op zo'n reis toch heel veel dingen in een korte tijd. Dus even een beetje time out is ook wel fijn.