Een lange dag vliegen

Ina was dinsdag al gekomen. Lekker samen gegeten en een gezellige avond gehad met de kaarsjes aan om toch een beetje kerstsfeer uit te stralen.

Bij tijds naar bed gegaan, want de volgende dag is het vroeg opstaan.

Rond kwart voor zes ging de wekker. Rustig aan gedaan met klaar maken en rond half zeven zijn we de auto in gaan pakken. Nog even afscheid genomen van de beestjes en Yindi nog een extra kuffel gegeven.

Het was wel wat druk op de weg, maar we konden goed doorrijden. Het vallet parking ging ook prima en voor we het wisten stonden we in de vertrekhal. Het inchecken ging eigenlijk best vlot. Erwin en ik hadden volle koffers omdat we wat lekkernijen vanuit Nederland mee wilden nemen voor de feestdagen speciaal voor Eric. Maar het ging allemaal goed. Bij de security ging het ook allemaal prima... schoenen moesten uit, maar de elektronische apparatuur konden in de tas blijven. We hadden de gewone rugtassen en zo, maar ook een tas met ons ontbijt erin. Daar had Erwin ook nog een marsepeinstaaf met chocola ingedaan. De bak met die tas moest dan ook nader onderzocht worden. Ze vroeg of we iets van kaas erin hadden zitten... Ik wist niet dat Erwin die marsepein had meegenomen, dus ik had echt geen idee wat het kon zijn... tot ze het eruit haalde... dat was natuurlijk een hilarisch moment... gevaarlijke marsepein.

Zonder incidenten zijn we bij de Starbucks neergeploft om wat te ontbijten onder het genot van een bakkie thee. 

Na nog een laatste pitstop zijn we rond negenen naar gate F03 gegaan om te boarden. Bij Erwin en mij ging het vlot zoals het zou moeten. Helaas werd Ina eruit gepikt voor een extra security check. Haar handbagage werd gecheckt op explosieven en druks en alles en zij zelf ook. Erwin en ik hadden haar daarvoor al verlaten omdat we niet wisten hoe lang het ging duren en het ook niet echt een meerwaarde had om te wachten... we zaten ook niet bij elkaar in het vliegtuig dus... 

We verlieten Ina dus in onzekerheid, maar later kreeg ik een bericht dat ze ook aan boord was. Erwin en ik zaten achterin op rij 65, Ina zat voorin op rij 16. We zagen elkaar ook niet meer tot in Los Angeles. 

De vlucht was relatief rustig verlopen. Een klein beetje turbulentie, maar verder prima. Wat verrassend was, we vlogen voor een groot deel in het donker. Helaas werkte onze entertainment system niet. Wel een vergoeding gekregen voor een volgende vlucht, maar goed... 

Het eten was ok. We hadden gehaktballetjes met rode kool en appeltjes en aardappelpuree. Ergens tussen door kregen we een ijsje... cornetto...Ma's favoriete ijsje. En als laatst kregen we een pizza. Op zich allemaal goed te eten. 

Toen we over Canada vlogen was de bewolking min of meer weg en hadden we prachtig uizicht. Volgens mij heb ik wel wat Nationale parken gespot waar we straks ook heen gaan. 

Bij het binnen vliegen van LAX was het duidelijk hoe inspiratie en fantasieloos LA is opgebouwd. Bijna geen groen... Echt alleen vierkante blokken van huizen en nauwelijks tuintjes, nauwelijks hoogteverschil, behalve in het centrum van LA.

De landing ging soepel en we waren zo bij de gate. We moesten nog even wachten met uitstappen omdat er een medisch noodgeval was. We voegde ons bij Ina en liepen vervolgens een flinke end naar de douane. Nog even een pitstop en dan de douane. Het was veranderd. We konden gewoon met z'n drieeen naar een soort kioskpaal waar we de paspoort in moesten doen en Erwin ging als eerst. Hij moest de vinger laten scannen en de vragen over goederen beantwoorden. Dat hoefde maar 1 keer voor ons drieeen... wat fijn!!! Nog even een foto laten maken en dan was ik aan de beurt. I hoefde niet alle dingen te doen die Erwin als niet Amerikaan moest invullen, maar wel de foto... Ina was nieuwsgierig wat ik aan het doen was dus je kon haar terugzien achter mij op de foto... tot hilariteit van ons allemaal... toen was Ina aan de beurt. En bij het foto maken was het natuurlijk weer klieren... Erwin ging op de achtergrond van Ina... maar daar had het systeem wat moeite mee want het wist niet of het nou op Ina of Erwin moest focussen...

Uiteindelijk moesten we nog langs een douane figuur... Hij was in een goede stemming dus het was daar ook relaxed en  lachen. Gauw de koffers halen... helaas dacht een kind te spelen met zo'n bagagekarretje en reed vol tegen Erwin's scheenbeen... Vader deed niets, zat alleen schaapachtig te lachen... Koffers kwamen redelijk snel en we gingen op zoek naar Eric... 

Hij kwam redelijk snel aanrijden en reden in 3 kwartier naar zijn huis. Gelukkig viel het mee met het verkeer. 

Wat wel opviel was dat er geen kerstsfeer was op het vliegveld. Ook onderweg naar zijn huis was er niet veel sfeer te vinden. Het was wel behagelijk weer. Zonnig en niet te warm rond de 20 graden. 

Eric liet even zijn huis en slaapplaatsen zien en hij moest de bedden nog opmaken. 

Eric en ik zijn nog even gaan winkelen om eten en dinken voor de avond en morgen ochtend. We gingen spaghetti ala Eric eten zonder echt vlees. Ik wilde er wel iets van paprika in... iets knapperigs en vezelrijk. Uiteindelijk toch lekker. 

Ina ging rond 7 uur naar bed en Erwin Eric en ik hebben het weten uit te rekken tot 9 uur. Gezellig met de openhaard aan. 

De eerste dag zit er nu dus weer op. Ben benieuwd wat morgen gaat brengen... misschien een kerstboom opzetten? We zullen het zien.